ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

Μένεις στο σπίτι αφρόντιστη

Σαν άνθος μαραμένη

Εσύ που 'σουν αγόγγυστη

Γι' αγάπη σμιλεμένη

Πέφτουν σε περισυλλογή

Τ' ανέκφραστα σου μάτια

Δός μου ελπίδες να τραφώ

Μην γίνομαι κομμάτια

Ότι στο νου σου καρτερείς

Το έχω λιβανίσει

Θά 'ρθει η ώρα να χαρείς

Από Θεό και φύση

Εκείνο το παράπονο

Που τό 'χεις που το βάζεις

Γιατί να είσαι μοναχή

Πικρά να αναστενάζεις

Πότισε στο μπαλκόνι σου

Στίς γλάστρες τα γεράνια

Γιατί πολύ αφρόντιστα

Σαν νά 'χουνε ορφάνια

Στοχάσου στην ανατολή

Για σένα ξημερώνει

Ήρθε στο σπίτι να σε βρει

Το πρώτο χελιδόνι.-

(Γιώργος Πέντσας)