Πολιτισμός Τύπου 1

19 Οκτωβρίου 2017  · 

Βρίσκω πολύ λυπηρό και απογοητευτικό, σε σημείο υπαρξιακής κρίσης, το να βλέπω ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να κάνουν πράγματα που δε θέλουν στ’αλήθεια να κάνουν, για πολλές ώρες τη μέρα, απλώς για να μπορούν να συνεχίσουν να ζουν.

Εννοώ πως... Σε καθημερινή βάση εδώ και πολλά χρόνια βλέπω ανθρώπους στο δρόμο, σε καταστήματα ή σε κτίρια με γραφεία κλπ και νιώθω πως όλο αυτό είναι τόσο απαίσιο που μου ξεριζώνει τα σωθικά. Η πλειοψηφία όλων αυτών ΔΕ θέλουν να κάνουν αυτό που κάνουν και το κάνουν μόνο για να κερδίσουν χρήματα, ώστε να αγοράσουν φαγητό και στέγη.

Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πιθανότατα μαθημένοι στο να το βλέπουν σαν κάτι «απαραίτητο και μέρος της ενήλικης ζωής», που ακόμα και αν δεν είναι ευχάριστο, πρέπει απλώς να το κάνουν, όμως βαθιά μέσα τους δεν είναι ευχαριστημένοι με το πώς είναι τα πράγματα.

Μπορεί επίσης κάποιος να πει: «Έτσι είναι η ζωή, ωρίμασε και αντιμετώπισε την πραγματικότητα! Ο κόσμος είναι ένα σκληρό μέρος και οι περισσότεροι από εμάς πρέπει να δουλεύουμε είτε μας αρέσει είτε όχι! Αυτό σημαίνει να είσαι ενήλικος!»

Και κάποιοι άλλοι θα πουν: «Α ναι; Ε πήγαινε λοιπόν και ζήσε στη φύση να δούμε αν θα επιβιώσεις ξάπλα όλη μέρα! Πρέπει και εκεί να δουλέψεις για να φτιάξεις καταφύγιο και να βρεις τροφή! Και τα ζώα δουλεύουν, τι νόμισες; Πρέπει να δουλέψουν για να επιβιώσουν στη φύση... Η ζωή είναι ένας αγώνας!»

Βασικά όμως πάντα συναντώ αυτού του είδους τη συμπεριφορά και μου φαίνεται όμοια με κάποιον που λέει: «Α ναι, θες να πας σε αυτό το μακρινό μέρος; Λοιπόν ατύχησες κύριος... Γιατί ανάμεσα σε μας και εκείνο το μέρος βρίσκεται ένας ωκεανός... Έτσι λειτουργεί ο κόσμος, δε θα μπορέσεις ποτέ να φτάσεις στο μέρος αυτό και απλά πρέπει να δεχτείς την πραγματικότητα.»

Κι έπειτα κάποιος δημιουργεί ένα καράβι..
Και ύστερα μια γέφυρα..
Και..
Είναι το ίδιο πράγμα!!
Καλύπτουμε αυτό το κενό!

Δε θέλουμε όλη μας η ζωή να είναι ανιαρή εργασία, οπότε φτιάχνουμε το τρακτέρ να κάνει τη δουλειά στα χωράφια ώστε να συλλέξουμε τη σοδειά..

Δε θέλουμε να κάνουμε βαρετά και ανόητα πράγματα όλη μας τη ζωή για επιβίωση!

Θέλουμε να ζούμε όσο γίνεται πιο κοντά σε αυτό που επιθυμούμε και να εξερευνήσουμε αυτή τη ζωή με όποιον τρόπο θεωρούμε εμείς κατάλληλο.

Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζονται στον καθρέφτη και μονολογούν: «Ναι, είναι απαίσιο που πρέπει να είμαι κάπου που δε θέλω για περισσότερες από 8 ώρες τη μέρα, κάνοντας πράγματα που δεν επιθυμώ, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που δε θα ήθελα να είναι κοντά μου... Κι όλα αυτά για λόγους που δεν πιστεύω καν... Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, πρέπει να δουλέψω! Ωρίμασε και πάρτο απόφαση επιτέλους..»

Και μετά κάποιος δημιουργεί μια τεχνολογία που μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά και ο εργαζόμενος μπορεί να κάνει οτιδήποτε θελήσει με τη ζωή του. Με αυτό το μικρό θαύμα της ύπαρξης που του δόθηκε πάνω σε αυτόν τον πλανήτη!

...Η μάλλον όχι, δε θα γινόταν έτσι ακριβώς, επειδή σε αυτό το σύστημα είμαστε εξαρτημένοι από το να έχουμε μια δουλειά. Όμως αν είχαμε μια πιο λογική κοινωνία, αυτή θα ήταν η πραγματικότητα. 

Πόσο παράλογο είναι ότι έχουμε ένα σύστημα που κυριολεκτικά μας αναγκάζει να ΘΕΛΟΥΜΕ να κάνουμε πράγματα που μισούμε (το να βρούμε δουλειά), απλώς για να πληρώνουμε τροφή και στέγη;

Εννοώ πως... Ενεργά ικετεύουμε να μας δοθεί μια ευκαιρία για να δουλέψουμε. Επειδή πρέπει. Όχι επειδή το θέλουμε!

Ευχαριστώ για τη μετάφραση τον Γιάννης Νικητάκης

Original post από τον Sebastian Schmeusen.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον/ην Η Ζωή στο Γραφείο.
------------------------------------------------------------------

Alexandros DimouΤο να μπούν ορισμένες ιδέες αρχικά στο μυαλό των ανθρώπων είναι το πρώτο βήμα για αλλαγή (και απαραίτητο να γίνει). Ετσι μπορούμε να προχωρήσουμε μετέπειτα συλλογικά και στην πράξη!

Nancy Mouzoke

Πόση αληθεια κρύβει αυτό το κείμενο...και πονάει γιατί όλοι μας συμβιβαζόμαστε, γιατί όλοι μας το συντηρούμε συνειδητά είτε ασυνείδητα... ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι έτσι η ζωή, ΔΕΝ πρέπει να την αφήσουμε να συνεχίσει έτσι.

Jeane Mortenson
Δυστυχώς τα όσα περιγράφει το κείμενο είναι η πραγματικότητα της πλειοψηφιας στη κοινωνία μας. Λύσεις υπάρχουν είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο, εμείς δεν θέλουμε να τα δούμε.

Konstantinos Proios 
Με κάλυψες πλήρως....αλλα ποια θα ήταν η σωτήρια λύση απο τα δεσμά του ''δε θελω να το κάνω αλλα πρέπει'';;

-------------------------------------------------------------