Χθες δεν είχαμε επέτειο, ούτε γενέθλια, ούτε γιορτή, ούτε γιορτάζαμε κάτι συγκεκριμένο. Χθες ήταν μια ταπεινή έξοδος με το κορίτσι μου. Μια υπέροχη μέρα όπου όλα ήταν καλά. Τα παιδιά μας ήταν καλά, οι μανούλες μας ήταν καλά, όλοι όσοι αγαπάμε ήταν καλά, είχαμε υγεία και ήμασταν μονιασμένοι για μια ακόμη φορά.
Με αυτό τον άνθρωπο είμαστε πάνω από εννέα χρόνια μαζί κι από τότε που μπήκε στη ζωή μου την έκανε ακόμη πιο όμορφη.
Στη σχέση μας υπάρχει σεβασμός, αγάπη, αλλά πρωτίστως επικοινωνία. Έχουμε μάθει να συζητάμε όχι μόνο όταν είμαστε καλά, αλλά κυρίως όταν κάτι μας ενοχλεί. Δεν συμφωνούμε σε όλα – είναι αρκετά στα οποία διαφωνούμε – έχουμε μάθει όμως να κατανοούμε, ή τουλάχιστον να επιδιώκουμε να κατανοούμε πως νιώθει ο άλλος.
Ήταν και είναι εκεί στα εύκολα και κυρίως στα δύσκολα. Προ δύο ετών ήταν εκεί στη σύντομη περιπέτειά μου, ήταν αυτή που μου έφερε τα πράγματα για τις 8 μέρες λίγο πριν κλείσει η σιδερένια πόρτα και ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρα αγκαλιά στην Αλεξάνδρας όταν βγήκα έξω. Για όποιον έχει διαβάσει το σχετικό βιβλίο θα έχει καταλάβει γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι κυριολεκτικά ο Βράχος στη ζωή μου.
Η φωτογραφία αυτή δεν είναι η καλύτερή μας κι αλήθεια τι σημαίνει καλή φωτογραφία? Να είμαστε καλά στημένοι, να είμαστε από το σωστό προφίλ, να έχει όμορφο φωτισμό, ή να έχει υποστεί επεξεργασία? Είναι μια φωτογραφία που έχω τρυφερά αγκαλιά το κορίτσι μου κι εκείνη πλάι μου κοιτάει το φακό μέσα από τον οποίο μας έβγαλε φωτο μια ευγενική σερβιτόρα. Είναι όμορφο να αγαπάς και να αγαπιέσαι, αλλά πιο όμορφο είναι να επιδιώκεις να κατανοείς τον άνθρωπό σου.
Κι είναι όμορφο να ξέρεις ότι με τον άνθρωπό σου θα περάσεις ολόκληρη τη ζωή σας μαζί. Στα πάνω και στα κάτω. Κι όταν η τσέπη θα είναι γεμάτη κι όταν θα είναι άδεια. Κι όταν τα πράγματα θα πηγαίνουν καλά κι όταν δεν θα πηγαίνουν.
Χθες ήταν μια απλή ταπεινή Δευτέρα όπου τόσα πράγματα πήγαιναν και πηγαίνουν καλά.
Όταν ξυπνάς το πρωί και είσαι καλά κι όλοι όσοι αγαπάς είναι καλά, είναι μια υπέροχη μέρα, λέει ο Gary V.
Χθες ήταν μια υπέροχη μέρα πλάι στον άνθρωπό μου λοιπόν.
Stefanos Xenakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου