Παιδεία και Φύση.....

 Γνωρίζουμε τον κόσμο αλλάζοντάς τον....

« Γνωρίζουμε τον κόσμο αλλάζοντάς τον αλλά για να τον αλλάξουμε πρέπει να τον γνωρίζουμε όσο βαθύτερα γίνεται».

Πρώτα, λοιπόν, θαυμασμός για το μεγαλείο της φύσης και ταυτόχρονα τα κοινά σε όλους μας ερωτηματικά για το νόημα της ζωής.

Το αριστοτελικό «θαυμάζειν». Τα βουνά, τη φύση τη δημιουργημένη από τον άνθρωπο, τη θάλασσα, τις νύχτες με τους έναστρους ουρανούς( που όπως λέει ο Καντ γέμιζε θαυμασμό την ψυχή του) .

 Ο καταμερισμός εργασίας και η αποκοπή των μεγαλουπόλεων από τη φύση έχουν ως συνέπεια την ατροφία το θαυμασμού μπροστά στη φύση και στον κόσμο.

 Η ανθρωπιστική παιδεία θα μπορούσε να διεγείρει αυτή την αναγεννητική μέθεξη. Αλλά η παιδεία μας γίνεται όλο και πιο τεχνοκρατική και πεζή. Υπηρετεί όλο και περισσότερο την κεφαλαιοκρατική παραγωγή. Γίνεται όλο και περισσότερο εξειδικευμένη. 

Αντί για να αναπτύσει τις δυνάμει δυνατότητες ενός ολοκληρωμένου ατόμου, δηλαδή την τάση του θαυμάζειν, της ονειροπόλησης, την αγάπη για τις τέχνες, τη φιλοσοφία και την επιστήμη, για τη γνώση, παράγει όλο και περισσότερα μονοδιάστατα όντα, ακρωτηριασμένα από τη χαρά της δημιουργίας και της γνώσης.